Armand wordt in het Heilig-Hartziekenhuis in Leuven geboren op 24/09/1950, als tweede in rij. Hij groeit samen met zijn broer en 2 zussen op in Kessel-Lo. Als klein manneke gaat hij naar de school 'Boven-Lo'. In het middelbaar volgt hij de richting metaalbewerking in het Rijksinstuut gelegen in de “Manègestroat” zoals Armand het zelf zegt. De Manègestroat kennen wij nu als de Rijschoolstraat.

Van metaalbewerker tot bosbeheerder

Na school gaat Armand werken bij Philips als metaalbewerker. Dit doet hij een 5-tal jaren. Aangezien het toch niet echt zijn ding is, volgt Armand via leercontract een opleiding automekanieker bij garage Benoit, toendertijd gelegen in de Maria-Theresiastraat.
Armand zijn interesse is breed, want hij volgt ook een opleiding stukadoor bij de VDAB en elektricien bij 'Wonen en werken'.
Na al dat leren, heeft onze senior geen recht op een uitkering: hij is immers niet voldoende aanwezig geweest op de arbeidsmarkt. Daarom gaat hij bij de boswachter werken als bosbeheerder.

Texas y'all

Armand woont ook een 3-tal jaren in Texas. Hij was samen met enkele vrienden naar Amerika gevlogen om een trouw bij te wonen. Hij vindt het aangenaam vertoeven in Texas en dus gaat hij de uitdaging aan om er terug naartoe te trekken en er te gaan leven. Het blijkt een zeer ingewikkeld traject om legaal in Amerika te verblijven, waardoor Armand besluit om te terug te komen naar Leuven.

Ondertussen is Armand ook al volop met zijn muziek bezig. Muziek is zijn passie, die rond zijn 14 jaar begon te groeien. Onze senior leerde zichzelf gitaar spelen door boeken te lezen en naar de muziek te luisteren die hij wilde naspelen.

Ene me hesp of ene me kees

Zoals Armand zichzelf beschrijft, is hij nogal “rad van tong”. Vaak gaat hij een band na een optreden vertellen wat ze niet helemaal juist speelden. Uiteindelijk gaat hij zelf in een groep spelen, onder het motto “wat je zelf doet doe je beter". De optredens vinden plaats op kleine bals in Leuven. In zijn muziek vertelt hij eigenlijk een verhaal. 'De dingen hoe ik ze beleef, die vind je terug in mijn muziek', zo vertelt hij.

Iedereen kent zijn nummer “Ene me hesp of ene me kees” wel. Oorspronkelijk was dit een nummer op de B-kant van zijn eerste single. Achteraf bleek de B-kant meer een A-kant. "Ene me hesp of ene me kees" is een bewerking van een nummer van Chuck Berry, “No particular place to go”.

De groep “Big Bill” bestaat uit een drummer, bassist, gitarist en zanger. Allemaal mensen uit het Leuvense, vrienden, gelijkstemde zielen. Ze spelen eigen nummers en covers. Tegenwoordig treden ze ongeveer één keer per maand op. Het is een hobby, niks moet, maar het mag zeker wel. Een optreden van Big Bill duurt ongeveer anderhalf uur en bestaat uit een korte set van een half uur en daarna een iets langer tweede deel.

Wanneer wij aan Armand vragen hoe iemand hen voor een optreden kan boeken, zegt hij: 'Goh, de mensen komen het ons gewoon vragen en dan zien we of we op dat ogenblik samen vrij zijn.'

Alles kan, niks moet

Armand is een echte levensgenieter, hierdoor is hij ook nooit in het huwelijksbootje gestapt.

Tegenwoordig vind je Armand dagelijks in Café Allee op de Oude Markt te Leuven. Zijn “place to be”. Hij heeft er zijn eigen plekje, met naamplaatje. Als er een optreden is van een groep die hij graag hoort, gaat hij er naartoe. 'Niks moet, alles mag wat nog kan', lacht Armand.

Eén van Armands lievelingsnummers is er eentje van de Rolling Stones: Honky Tonk Women. Hij neemt zijn gitaar en trakteert ons op een mini privé-concertje en daarmee zit ook het interview met onze senior van de maand augustus er op.