De taakstelling van de politie is dubbel: politiemensen hebben zowel bestuurlijke als gerechtelijke taken. Deze worden omschreven door de Wet Politieambt (1992), die grondig werd aangepakt door de Wet Geïntegreerde Politiedienst. De bestuurlijke taken van de politie worden daden van bestuurlijke politie genoemd, de gerechtelijke taken zijn daden van gerechtelijke politie.
Bestuurlijke politie
Taken van bestuurlijke politie zijn politieopdrachten die zich situeren binnen het preventieve toezicht dat door de politie wordt uitgeoefend. In art.14 Wet Politieambt worden deze omschreven. Het betreft de handhaving van de openbare orde en het toezicht op de naleving van de politiewetten- en verordeningen, de voorkoming van misdrijven en de bescherming van personen en goederen.
Gerechtelijke politie
Taken van gerechtelijke politie zijn politieopdrachten die ertoe strekken misdrijven op te sporen en vast te stellen en hierbij bewijzen te verzamelen die eventueel later aan de rechter kunnen worden voorgelegd. In art.15 Wet Politieambt zijn deze taken nader omschreven. Daden van gerechtelijke politie hebben een repressief karakter, in tegenstelling tot daden van bestuurlijke politie die eerder preventief van aard zijn. Het onderscheid tussen de twee is in de praktijk niet altijd gemakkelijk te maken. Een zekere mate van overlapping tussen beide taken is mogelijk. Politiemensen zijn verplicht misdrijven op te sporen, vast te stellen, en ze ter kennis te brengen van het openbaar ministerie. Bij het opsporen en vaststellen van misdrijven treden zij op onder de leiding en het gezag van de procureur des Konings - dan is het een opsporingsonderzoek; en zo de zaak het voorwerp van een gerechtelijk onderzoek uitmaakt, onder de leiding en het gezag van de onderzoeksrechter. Het is de magistraat (procureur des Konings of onderzoeksrechter) die verantwoordelijk is voor de sturing van het onderzoek. De operationele leiding berust bij de hiërarchische oversten van de politiekorpsen.(art.7 Wet Politieambt)