't Is een hondenleven

Beer: Mijn officiële naam is N’Beer. Beer voor de vrienden. Ik ben bijna 10 jaar oud. Naar mensennormen ben ik dus eigenlijk al een oude kerel, pensioengerechtigd. Ik ben een Mechelse herder. Natuurlijk ben ik niet afkomstig van Mechelen, maar blijkbaar noemen jullie mensen mijn ras zo.



Quno: Je had het vast al gezien … ook ik ben een Mechelse herder. Ik ben bijna 3 jaar oud en woon samen met Beer, mijn baas en zijn familie in Hasselt. Ik werk sedert een tweetal jaren in Leuven en sinds december rijd ik samen met mijn baas en zijn vrienden mee op patrouille als volwaardig patrouillehond.

Een hele carrière bij de politie

Beer: Mijn baas merkte al vroeg dat ik, wat jullie politiewerk noemen, een leuke bezigheid vond. Toen ik 1 jaar werd, kreeg ik een fantastisch cadeau: een contract bij de politie. Toen mocht ik aan mijn schooltijd beginnen. Ik heb zowel de school voor patrouillehonden, als de universiteit voor drugshonden gevolgd. Geen buizen en met glans geslaagd toen ik drie jaar oud was. Dat kan vast niet ieder van jullie zeggen hé?

Ik heb genoten van mijn tijd bij de politie en vooral in Leuven. Die gekke studenten met hun fratsen.. de deugnieten op de Oude Markt, de lieve gezinnen die me altijd lachend aanstaren in de winkelstraat ... fantastische werkdagen.

Quno: Ja, dat kan ik beamen. Het is heel leuk bij de politie in Leuven. Ik ben nog een jonge snaak en heb nog veel te leren, maar ik ben alvast enthousiast!

Het allerleukste aan mijn werk vind ik die collega’s in bijtpak. Daar mag ik dan hard op blaffen en daarna mag ik ze ook laten schreeuwen. Blijkbaar hebben ze graag dat ik steeds harder in die broek van dat pak bijt. Dat mijn tanden hier mooi wit van blijven, is mooi meegenomen.

En weet je wat het spannendste is wat ik ooit gedaan heb? De zoektocht naar enkele stoute kerels in het bos, een tijdje terug. Toen vloog er ook zo een rare grote vogel laag boven mij. Die floot niet zoals de vogels in de tuin, maar hij maakte veel lawaai. Blijkbaar werkt die vogel bij de Federale Politie.

Ik ben over omgevallen bomen moeten kruipen en door netels en hoog gras, maar uiteindelijk bleek ik samen met mijn baas en zijn collega’s net iets beter in verstoppertje spelen dan die stouteriken. Het was een lange vermoeiende namiddag maar wel leuk.

Wat een baas!

Beer: De laatste jaren had ik wel wat moeite met wakker blijven ‘s nachts. Volgens mij heeft mijn baas hier ook wel last van, maar wilt hij dat niet zeggen. Mijn bazin hoorde ik toch dikwijls zeggen dat hij weer slecht gehumeurd was als we na een nachtje werken thuis kwamen. Maar shhhtt.

Ik kan je nog heel wat meer vertellen over mijn baasje - ik ken hem natuurlijk al van toen ik zeven weken oud was - maar volgens mij heeft hij niet graag dat ik hier voor mijn beurt spreek. Ik ben hem vooral dankbaar dat hij gemerkt heeft dat ik samen met hem bij de politie wou komen werken. Al die spannende trainingsdagen, interventies en uitstapjes zorgden ervoor dat we een hele hechte band gekregen hebben. Ik denk dat ik hem beter ken dan wie ook.

Quno: Al mijn collega’s zijn heel leuk. Mijn baasje is best een brave jongen. Hij is natuurlijk mijn favoriete collega. We hebben samen al veel leuke dagen gehad op het werk. Mijn baas noemt het werk. Ik noem het speeltijd..

Hij is wel veeleisend, maar daardoor leer ik natuurlijk veel. Soms ben ik een deugniet. Dan zie ik aan zijn gezicht dat hij dat niet altijd graag heeft, die kwajongensstreken van mij. En dat ik het liefste eet wat niet mag, daar kan hij ook wel eens om grommen. Mijn buik ook en dat vind ik misschien nog wel erger. Dus laten we het maar bij hondenbrokken en hondensnoepjes houden. Ik woon al van kleins af bij mijn baas en zijn familie dus we hebben een hechte band. Ik mag mee in het gezin leven en daar geniet ik even hard van als van mijn tijd bij de politie.

Gekke mannen!

Beer: De collega’s in Leuven heb ik altijd gewaardeerd. Zeker en vast de mannen van mijn baas zijn team. Zij willen altijd maar verstoppertje spelen ... en ik maar zoeken. Gekke kerels! Met de andere politiehonden heb ik veel samen in de auto rondgereden … en geluisterd naar de verhalen die onze bazen tijdens het patrouilleren maar bleven delen met ons.

Ik mis hen wel.

Beer: Na mijn pensioen blijf ik bij mijn baas en zijn familie. Ik zou hen niet kunnen missen na al die jaren.

Mijn baas heeft een grote houtstapel in zijn tuin. In de winter loopt hij veel heen en weer met die grote blokken. In de zomer vindt hij het daarvoor te warm, dus heb ik dat taakje nu maar van hem overgenomen. Ik heb nu toch wat tijd over.

Ik heb thuis ook nog een deel vriendjes waar ik geregeld mee speel. Een paar geiten, een schaap en veel kippen. Vooral die laatste heb ik graag. Als mijn baas me even niet in het oog heeft, verstop ik me in de mesthoop. Kippenkeuteltjes eten. Lekker!

Spelen met mijn nieuwe kleine baas, die vorig jaar geboren werd in ons gezin, vind ik ook super tof.

Quno: In mijn vrije tijd ga ik het liefste wandelen aan het kanaal of in het bos. Als mijn baas zijn zoontje meegaat in de wandelwagen is het helemaal feest. Dat kleintje is mijn dikste vriend.

Ik loop ook graag rondjes rond de geitenweide thuis. Die gekke kippen doen schrikken ... woehoe!

Beer: Ik woon naast Quno, dus we hebben geregeld een goed gesprek. Ik heb hem de meeste praktische zaken dus al uitgelegd:

• Slaap wanneer je kan.

• Eet alles wat ze je aanbieden, maar niet op straat, want dat heeft de baas niet graag.

• Word een kei in verstoppertje spelen.

• Hoe harder je bijt op de bijtmouw, hoe liever de collega’s van de baas het hebben. Dan zie je ze achteraf stoefen met hun blauwe plekken.

• Pas op met het glas op de Oude Markt. Als je daarin trapt, doen ze je die gekke hondenschoentjes weer aan.

• Blaf en grom op de deugnieten, maar wees lief tegen de brave mensen.

Quno: Dank je Beer! Geniet jij maar van je pensioen en ik vertel je ’s avonds wel wat baasje en ik die dag samen hebben uitgespookt. Ik kijk er naar uit! Samen zijn wij een team, door dik en dun. Dat er de komende jaren in Leuven nog veel spannende avonturen ons pad mogen kruisen.